Lasagne (od podstaw)

Wczoraj dałam się ponieść ambicji i spróbowałam zrobić lazanię. Ale chciałam zrobić ją od podstaw, to znaczy nie ominąć etapu przygotowywania makaronu. Skorzystałam więc z przepisów z książki pod tytułem „Encyklopedia kuchni włoskiej” C. Bardi i R. Gioffre. Było trudno, zajęło mi to bardzo dużo czasu, ale efekt wynagrodził mi to wszystko.
Różnica w stosunku do oryginalnego przepisu mieści się tylko w sosie pomidorowym. Miał on być sosem bolońskim, ale ponieważ nie miałam mięsa, to wyszedł mi „sos boloński wegetariański”. Być może z mięsem lazania byłaby jeszcze lepsza, kiedyś to może sprawdzę. Ale szczerze mówiąc nie brakowało mi go.

Składniki na makaron:

• 3 filiżanki mąki pszennej
• 3 jajka
• pół łyżeczki soli

Przesianą mąkę posolić i wysypać na stolnicę. Zrobić wgłębienie, w które wlać jajka. Wymieszać składniki widelcem a następnie wyrobić. Na końcu wyrabiania ciasto nie może już kleić się do rąk. Odstawić ciasto na ok. kwadrans, aby odpoczęło.
Następnie rozwałkować ciasto tak, aby było prawie przezroczyste. Rozwałkowane pokroić na prostokąty i rozłożyć na ściereczce do leżakowania. Mają tak leżeć dwie godziny.
Składniki na „sos boloński wegetariański”

• 2 cebule
• 1 marchewka
• 45 dag obranych pomidorów (mogą być z puszki)
• filiżanka mleka
• 1 goździk
• szczypta cynamonu
• łyżeczka pieprzu
• sól
  

Cebule i marchewkę obrać i drobno posiekać. Smażyć (w oryginale na maśle, ja smażyłam na oliwie) do zarumienienia na małym ogniu. Dodać zmielonego goździka, cynamon i pieprz oraz posiekane pomidory. Gotować 15 minut na średnim ogniu. Następnie dodać mleko, posolić i gotować na małym ogniu 2 i pół godziny (mówiłam już o tym, że potrzeba dużo czasu?). Oczywiście nie można zapomnieć o mieszaniu.

Składniki na sos beszamelowy:

• 2 filiżanki mleka
• ćwierć filiżanki masła
• pół filiżanki mąki
• sól

Mleko podgrzewać prawie do wrzenia. Roztopić masło i powoli dodawać do niego mąkę, mieszając drewnianą łyżką. Po minucie zdjąć z ognia i dodać połowę mleka (gorącego!). Z powrotem wstawić na ogień i mieszać póki nie zgęstnieje (ja ominęłam ten etap, bo od razu mi zgęstniało). Cały czas gotując dodawać powoli pozostałe mleko. Zagotować i posolić.

Składniki na lazanię:

• makaron
  
• sos boloński
• sos beszamelowy
• filiżanka startego parmezanu (z braku parmezanu użyłam innego sera, więc zeszło mi go dwa razy więcej)

Kolejność przygotowywania kolejnych składników jest ważna, bo nie przestrzegając jej można stracić dwa razy więcej czasu.
Najpierw przygotować sos boloński. W czasie, jak sos będzie się pyrkotał te swoje dwie i pół godziny, zrobić makaron. Już odleżane prostokąty makaronu gotować po kilka w osolonej wodzie. W przepisie nie było podane jak długo, ale z mojej obserwacji wynika, że wystarczy je króciutko obgotować. Tylko tyle, żeby wypłynęły, co robią prawie natychmiast. Następnie wrzucać je do zimnej wody w celu zahartowania i kłaść na ściereczkach.
Następnie przygotować sos beszamelowy i wymieszać z sosem bolońskim.
W natłuszczonym naczyniu żaroodpornym ułożyć warstwę makaronu, posmarować cienko sosem i posypać serem. Na to nakładać kolejne takie warstwy. Na wierzchu dokładnie przykryć makaron sosem i posypać serem . W przypadku parmezanu wymieszać tę pozostałą porcję sera z dwoma łyżkami zestruganego masła. Przy zwykłym żółtym serze nie ma tej potrzeby, bo już jest odpowiednio tłusty i miękki. (To moja obserwacja)
Lazanię zapiekać ok. 20 minut w temperaturze 200 stopni.

Jak już to kilka razy podkreśliłam przygotowanie takiej lazanii wymaga bardzo dużo wolnego czasu i samozaparcia. Mnie zajęło to około sześciu godzin, ale następnym razem raczej uwinę się szybciej. Jedno jest pewne, efekt jest proporcjonalny do włożonego czasu i pracy. Nieskromnie powiem, że jeszcze nigdy nie jadłam tak pysznej lazanii. Polecam!

Muffinki czekoladowe z cytrynową nutką

Zastanawiając się dzisiaj co by tu przygotować na Muffinkową Sobotę, trafiłam do bloga Simple Cooking Pleasures a konkretnie na przepis na muffinki pomarańczowo-czekoladowe. Przepis mi się bardzo spodobał, ale też został on umieszczony w ramach Muffinkowej Soboty, więc nie chciałam go całkowicie powielać. A że zachciało mi się czegoś bardziej intensywnego niż pomarańcza, to powstały muffinki czekoladowe z nutką cytrynową. Miałam też trochę inny pomysł na wykorzystanie czekolady niż Krzysiek. Pomyślałam, że z tych małych innowacji może powstać zupełnie inny smak i inne muffinki, więc ruszyłam do dzieła.

Składniki:

• 300 g mąki
• 100 g masła
• 150 g cukru
• 150 ml mleka
• skórka z 1 cytryny
• sok wyciśnięty z dwóch cytryn (ok. 100 ml)
• 100 g gorzkiej czekolady
• 1 jajko
• 2 łyżeczki proszku do pieczenia
• szczypta soli

Masło z czekoladą roztopiłam i zostawiłam do ostudzenia. Następnie wymieszałam mąkę, cukier, proszek i skórkę cytrynową. Osobno połączyłam mleko, sok z cytryn, jajko i ostudzone "masło czekoladowe". Następnie po trochu dodawałam suche składniki do mokrych. Po całkowitym wymieszaniu przełożyłam masę do natłuszczonych foremek i piekłam w temperaturze 200 st do stanu suchopatyczkowego. Trwało to dość długo bo ok. pół godziny.

Niestety muffinki są mało muffinkowego kształtu, bo wykorzystałam formę do babeczek. Ale i tak się cieszę z mojego debiutu w tym temacie. I dziękuję Krzyśkowi za owocną inspirację. :-)

PS. Właściwie to zapomniałam napisać jak smakują. Nie są wysuszone, ale takie miłe i wilgotne. To chyba dobrze :-) A co do samego smaku, to jedna z degustatorek stwierdziła, że gdy się je je to czuć, że oprócz czekolady jest w nich jakiś niezidentyfikowany, trochę niepokojący smak. Nie poznałaby, że to cytryna, ale dzięki niej muffinki nie wyszły takie nudno czekoladowe, tylko jest w nich pewien element zaskoczenia. I właściwie, to ja się z tym opisem zgadzam.

Zupa rzodkwiowa

Oto moja druga propozycja do Zimowego Festiwalu Zup - krem z rzodkwi.

Składniki:

• pół kg rzodkwi
• 10 ziemniaków
• 2 l bulionu
• sól, pieprz
• ćwierć łyżeczki gałki muszkatołowej
• pół łyżeczki papryki w proszku
  
• zioła prowansalskie
• ewentualnie (dla niewegan) ser żółty do posypania

Ziemniaki obrać i pokroić na małe kawałki. Zagotować bulion, dodać ziemniaki i gotować ok. 10 minut. Rzodkiew utrzeć na tarce warzywnej, dodać do bulionu z ziemniakami i gotować dalsze 10 minut. Zupę przetrzeć przez sito (a przynajmniej jej część) i przyprawić. Przed podaniem można posypać startym serem lub podać z grzankami.
Jeśli ktoś lubi zupę cebulową, to ta forma przygotowania rzodkwi też powinna mu zasmakować.

Chleb Petera

W końcu i ja dołączyłam do Weekendowej Piekarni w jej czternastej edycji. Przepis podany przez Tilianarę na chleb na zakwasie pochodzącym z kiszonej kapusty tak mnie zainteresował, że zdecydowałam się przełamać i stworzyć własny chleb. Dotychczas z pieczywa tylko raz piekłam bułeczki. Chleb to jednak zupełnie inna, poważna sprawa.
Mój pierwszy wypiek całkowitym sukcesem nie jest. Przy pieczeniu zapomniałam, że mój piekarnik grzeje mocniej niż mu się każe i uzyskałam piękną węglową skórkę. :-( Jednak mężczyzna mojego życia już wymyślił jak tę sytuację wykorzystamy na dobre. Ale o tym innym razem.
Muszę też się przyznać, że trochę spanikowałam i przy robieniu zaczynu wrzuciłam do niego szczyptę drożdży. Nie wiem, czy to był dobry pomysł, ale zakwas wyszedł w porządku.

Składniki na zaczyn:

• szklanka mąki żytniej razowej
• szklanka ciepłej wody
• łyżka soku z kapusty kiszonej
• dla tchórzy takich jak ja: szczypta drożdży

Wymieszać składniki i odstawić na 6-10 godzin

Składniki na ciasto (pół porcji, czyli jeden chlebek):

• 500 g mąki żytniej razowej
• gotowy zaczyn
• 500 ml wody (moim zdaniem to trochę za dużo, nie wlałam wszystkiego a i tak musiałam mąki dosypać)
• 10 g soli

Mąkę wymieszać z zaczynem. Sól rozpuścić w wodzie. Dodawać wodę do mąki aż otrzymamy konsystencję miękkiego ciasta. Po wyrobieniu odstawić na godzinę w ciepłe miejsce. Zagnieść, przełożyć do natłuszczonej formy i znowu odstawić na 3-6 godzin.
Piec około godziny w 240 stopniach, z czego przez pierwszy kwadrans nad parą wodną.

Jak widać po moim przypadku temperatura jest bardzo ważna. Z tego wszystkiego w przyszłym tygodniu, jak tylko zdobędę termometr do wysokich temperatur, robię akcję kalibrowania piekarnika. :-D

Na zdjęciu jest gotowa kromka bez skórki węglowej posmarowana smalcem. Tak aby było bardziej staropolsko. Ale po doświadczeniach ze smarowidłami, które akurat miałam w domu stwiedzam, że pasta z soczewicy najlepiej tu pasuje. Nietradycyjne ale smaczne.

Kurczakowa zupa curry

Kiedyś nie byłam wielką fanką zup, ale ostatnio zaczęłam je na nowo odkrywać. Potraktuję więc Zimowy Festiwal Zup jako okazję do wypróbowania nowych zupnych przepisów. Na pierwszy ogień wybrałam zupę curry z kurczakiem znalezioną u Myszy Klapsiary.
Pierwsze skojarzenie po przeczytaniu nazwy miałam z tzw. zupkami chińskimi, czyli jumjumkami, bo jeden z popularniejszych smaków takich zup to właśnie kurczak curry. Na szczęście tego typu jedzenie dotyka mnie tylko podczas wędrówek w górach :-), a ta zupa ma wspólną z nim tylko nazwę i (w wersji Myszy) rodzaj makaronu.

Składniki:

• 2 piersi kurczaka
• 2 marchewki
• 1 bardzo mały seler
• 1 por (tylko biała część)
• 2 łyżki oleju lub oliwy
  
• 2 łyżki sosu sojowego
• 2 łyżki curry (uwaga! podwoiłam tę wartość, jak ktoś lubi łagodne, to niech ją z powrotem zmniejszy)
• 2 łyżeczki kurkumy
• pół łyżeczki sproszkowanej papryki
• sól, pieprz
• makaron typu nitki (moim zdaniem smaczniejszy niż chiński)

Warzywa obrać i pokroić w paski i ugotować w 2 litrach wody. Kurczaka oczyścić i również pokroić w paski. Następnie podsmażyć go na łyżce oleju. Dodać kurczaka do wywaru z warzywami i przyprawić. Dodać pozostałe składniki (tzn. przyprawić). Gotować jeszcze ok. 15 minut. Podawać z nitkami. Zupka pyszna i bardzo rozgrzewająca.

Wieśniaczka w welonie

Czytając na temat kuchni norweskiej z okazji podróży kulinarnych z Ireną i Andrzejem natrafiłam na tilslørte bondepiker, czyli właśnie na wieśniaczkę w welonie. Czym jest ta norweska wieśniaczka? To deser z jabłek, śmietany i ... bułki tartej. Zaskakujące połączenie i zaskakująco smaczne.



Przy przygotowywaniu wykorzystałam przepis ze strony ambasady Norwegii w USA.

Składniki:

• 300 ml musu jabłkowego (w którym ma być ok. 100 g cukru)
  
• 250 g bułki tartej (mnie dużo bułki zostało, więc następnym razem bym dała mniej)
  
• 3 łyżki cukru (44 ml)
• 250 ml kremówki lub bitej śmietany
• łyżeczka cukru waniliowego (niekoniecznie)
  

Bułkę wraz cukrem zbrązowić na suchej, średnio nagrzanej patelni a następnie ostudzić. Śmietanę wymieszać z cukrem waniliowym. Nakładać do naczyć warstwami: jabłka, śmietana, bułka, itd. Wierzchnia warstwa musi być śmietanowa.
Norwegowie proponują jeszcze Amerykanom ewentualne posypanie szczyptą startej czekolady. Ja z tej opcji nie skorzystałam, chociaż przyznaję że mogłoby pasować.

Teraz już wiem jaka jest norweska wiejska panna młoda - rumiana, soczysta, słodka i przykryta śnieżnobiałym welonem.

Tortilla z warzywami

Inspiracją dzisiejszego obiadu była tortilla a la fast food. Z oryginalnych składników niewiele zostało, nawet ciasto na tortille zrobiłam inaczej, a konkretnie według tego przepisu. Ale najważniejszy był pomysł.

Prawdę mówiąc przed rozpoczęciem przygotowań bałam się trochę tych tortilli. Że będą się kruszyć, łamać, że nie dam sobie z nimi rady. Ale nic z tych rzeczy. Tortille robiło mi się lekko, łatwo i przyjemnie. Bardziej niż zwykłe naleśniki, które nie zawsze mi wychodzą tak jak bym chciała.

Składniki na tortillę:

• 200 g mąki przennej
• 150 g mąki kukurydzianej
• łyżeczka soli
  
• łyżka oleju
• woda

Składniki na smarowidło:

• puszka czerwonej fasoli
• 3 ząbki czosnku
• 4 łyżeczki koncentratu pomidorowego
• łyżeczka chilli w proszku
• łyżeczka papryki w proszku
• pieprz
  

Składniki na nadzienie: (ja zrobiłam dwa razy więcej niż tu podaję, ale dużo mi zostało)

• pół niedużej kapusty pekińskiej
• 3 ogórki konserwowe
• 2 cebule
• 70 g suszonej zielonej soczewicy
• pół puszki kukurydzy

Soczewicę namoczyć, podgotować i zostawić do ostygnięcia.
Wymieszać mąki i sól. Dodać olej a następnie wyrabiając dodawać tyle wody, aż ciasto będzie elastyczne, ale nie będzie się przyklejać wszystkiego co się da. Ja jak zwykle przeoczyłam ten moment i musiałam dosypać trochę mąki. Wyrobione ciasto odstawić na przynajmniej 20 minut a w tym czasie przygotować resztę.
Fasolę lekko odcedzić i zmiażdżyć widelcem na papkę, dodać koncentratu i posiekanego czosnku oraz przypraw. Smarowidło mamy gotowe.
Teraz czas na nadzienie. Kapustę poszatkować, ogórki pokroić na cieniutkie plasterki. Cebule pokroić kostkę (ale nie siekać) i lekko podsmażyć, ale tak, aby pozostały chrupiące. Wymieszać wszystkie składniki nadzienia.
Kiedy ciasto będzie już odleżane, dzielić je na niewielkie kulki (kilka centymetrów średnicy). Kulek powinno wyjść około 10-12. Pojedynczą kulkę rozwałkować na cienko i smażyć na gorącej patelni. Bez tłuszczu! Właściwie to nie wiem, czy słowo "smażyć" jest tu odpowiednie skoro nie ma tłuszczu, ale nie umiem inaczej tego nazwać. Pieczenie na patelni? Koniec dygresji, bo jeszcze się ta tortilla przypali przez ten czas. ;-) Jeszcze ciepłe tortille smarować mazią fasolową i nadziewać kapustą z dodatkami. Po zawinięciu wszystkich tortilli mamy gotowy obiadek dla czterech osób.

Rosyjska pasta orzechowa

Co można zrobić z sosem czosnkowym, który został po weekendowej pizzy? Pastę orzechową! Nie wiem czemu po Internecie taka pasta krąży pod nazwą "rosyjska". Zostawiłam tę nazwę, ale pewnie jest ona równie adekwatna do rzeczywistości jak ryba po grecku...
Z powodów, o których wspomniałam na początku, używam tu już zrobionego sosu czosnkowego. Przy jego braku wystarczy użyć kilku posiekanych ząbków czosnku, paru łyżek śmietany lub jogurtu i dosypać pieprzu.

Składniki:

• 30 dag półtłustego białego sera
• ok. 15 orzechów włoskich
• kilka łyżek sosu czosnkowego
• łyżka masła

Utrzeć masło, następnie po trochu dodawać ser i sos i dalej ucierać. Sosu dodać tyle, aby końcowa konsystencja była dobra do smarowania (ostatnio weszły mi w ten sposób 4 łyżki). Obrać i rozdrobnić orzechy. Ja robię to rozbijając je w moździerzu, co daje dobry efekt, bo jednocześnie powstaje i pył orzechowy i duże kawałki. Na koniec dodać orzechy do masy i dobrze wymieszać.

Polecam wszystkim, którzy lubią orzechy na ostro.

Kruszon sylwestrowy

Przepis na ten napój znalazłam w pewnej bardzo starej książce kucharskiej. Oczywiście przepis, który zastosowałam i który tu podaję, nie jest identyczny z tym książkowym, ale zmiany przeze mnie wprowadzone wyjątkowo były kosmetyczne. Ponieważ w tym roku sylwester odbywał się u znajomej, to kruszon powstawał w dwóch etapach: przygotowania "koncentratu kruszonowego" i rozcieńczenia po dojechaniu na miejsce.

Składniki:

• 3 butelki białego półwytrawnego wina
• szklanka białego rumu lub wódki
• 12 dag cukru
  
• 2 kg pomarańczy
• 2 cytryny

4 pomarańcze i 1 cytrynę pokroić w cieniutkie plasterki i zasypać cukrem. Kiedy cukier się rozpuści, zalać winem z jednej butelki i rumem lub wódką. Następnie z jednej pomarańczy i drugiej cytryny zetrzeć skórkę (sparzoną!) i dodać do moczących się owoców. Wycisnąć sok z pozostałych cytrusów, włączając te bez skórki. Sok dolać do reszty. W ten sposób powstaje "koncentrat", który wkładamy na kilka godzin do lodówki. Na kilkanaście minut przed podaniem wlać pozostałe wino. Podawać z lodem. Te kilkanaście minut jest dość umowne. W moim przypadku pierwsi spragnieni dopadli do napoju raptem po kilku minutach. :-)


A teraz jeszcze lekko spóźnione życzenia. Wszystkiego najsmaczniejszego w Nowym Roku! I mnóstwa nowych kulinarnych odkryć!